Ogólne zasady gospodarowania na siedlisku przyrodniczym 91E0 - Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetuni albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae) i olsy źródliskowe.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie informuje, że działki wymienione w załączniku nr. 1 (zgodne z załączonymi mapami), znajdują się na terenie obszaru Natura 2000 Ostoja Nadliwiecka PLH140032. Na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DZ. U. z 2016 r. poz. 2134, ze zm.) Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wydał Zarządzenie nr 14 z dnia 31 marca 2014 r. w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Ostoja Nadliwiecka PLH140032 (Dz. Urz. Woj. Maz. poż. 3827, z późn. zm.). Plan zadań ochronnych został ustanowiony w celu utrzymania i przywracania do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których wyznaczono obszar Natura 2000.
Na wskazanych działkach znajduje się siedlisko przyrodnicze 91E0 - Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso- incanae) i olsy źródliskowe będące przedmiotem ochrony tego obszaru Natura 2000. Celem ochrony siedliska przyrodniczego jest zachowanie niezmniejszonej powierzchni siedliska oraz zapewnienie warunków koniecznych do wykształcenia się prawidłowej struktury lasu (m.in. starzenia się drzewostanu oraz zróżnicowania pionowego i przestrzennego jego struktury oraz wzrost ilości martwego drewna).
W ramach planu zadań ochronnych przewidziano szereg działań ochronnych. Jednym z działań, które mają na celu ochronę łęgów 91E0, jest opracowanie zasad optymalnego gospodarowania na siedlisku przyrodniczym.
W związku z powyższym Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie przedstawia, poniżej zasady dotyczące gospodarowania, sprzyjające temu siedlisku. Zasady, te opracowane zostały na podstawie opracowania GIOŚ: Mróz W. (red.) 2010. Monitoring siedlisk przyrodniczych. Przewodnik metodyczny. Części. GIOS, Warszawa.:
- Lasy łęgowe wykształcają się na glebach zalewanych wodami rzecznymi lub o wysokim poziomie wód gruntowych dlatego też dla ochrony siedliska przyrodniczego potrzebne jest zachowanie odpowiednich warunków wodnych. W związku z tym powinno się odstąpić od zasypywania terenu i melioracji powodujących osuszanie terenu.
- Przy odpowiednich warunkach wodnych najlepszą metodą ochrony łęgów jest ochrona bierna polegająca głównie na rezygnacji z wycinania drzew w celach gospodarczych (opał, grodzenia). W przypadku konieczności wprowadzenia wycinki należy ją przeprowadzić w I lub IV kwartale roku. W celu ochrony runa wywóz drewna powinien się odbywać z wykorzystaniem istniejących szlaków zrywkowych lub przez obszary drzewostanów młodszych klas wieku. Należy również odstąpić od wycinki drzew dziuplastych. W celu unaturalnienia łęgów powinno się pozostawiać na terenie siedliska martwe i rozkładające się drewno.
- Ochrona siedliska powinna polegać również na niewprowadzaniu na ten obszar obcych gatunków drzew takich jak: klon jesionolistny, topola kanadyjska, drzewa ozdobne oraz roślin: z rodzaju rdestowatych, kolczurka klapowana, nawłoć kanadyjska i olbrzymia, niecierpek drobnokwiatowy i gruczołowaty.
Biorąc powyższe pod uwagę Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie zwraca się z prośbą o stosowanie się do przytoczonych powyżej zaleceń.
z up. regionalnego Dyrektora
Ochrony Środowiska w Warszawie
Marcin Kalbarczyk
Regionalny Konserwator Przyrody
Ogólne zasady gospodarowania na siedlisku przyrodniczym 91E0 pobierz plik pdf
autor: A.Grądzka
